DB: (Χάρης) Τo 2002 σε ένα studio γνώρισα το Χρήστο μέσω του αδερφού μου. Εκείνη την εποχή, ο Χρήστος αν θυμάμαι καλά, ακόμα έπαιζε με μια ελληνόφωνη hardcore μπάντα . Τον είδα λοιπόν να “τζαμάρει” με ένα κιθαρίστα σε ένα προβάδικο, ανταλλάξαμε τηλέφωνα, βγήκαμε για ούζα και αυτό ήτανε. Ήπιαμε τα ουζάκια μας και στο καπάκι πήγαμε σε κάποιο στούντιο, εντελώς κομμάτια.. (Χρήστος) Δε μπορείς να φανταστείς τι είπιαμε...
GB: Και πως κόλλησε το hardcore με το rockabilly?
DB: (Χρήστος) Κοίτα, εγώ άκουγα από πολύ πιο μικρός garage, rockabilly, surf, αλλά δεν είχαν βρεθεί τα κατάλληλα άτομα για να φτιάξουμε μια μπάντα. Με τον Χάρη όλα ήρθαν και μπήκαν σε μια σειρά και να ‘μαστε τώρα. Αγόραζα και δίσκους και γενικώς ήμουν χωμένος στη φάση αυτή, αλλά μη νομίζεις ότι ήταν εύκολο να βρεις κάποιον τυπά που να παίζει κιθάρα και να έχει τα ίδια μυαλά με σένα! (Χάρης) Ξέρεις στην αρχή είμασταν 4 άτομα. Εϊχαμε δυο κιθάρες στο group.
GB: Και πότε λοιπόν το γυρίσατε σε τρίο (μη πάει ο νου σας σε βρώμικες σκέψεις...)?
DB: (Χρήστος) Tώρα μη ρωτάς ακριβή ημερομηνία, αλλά σαν πρώτο live μας, με τη σύνθεση την τωρινή ήταν το support μας στους Cynics. (Χάρης) Ουσιαστικά ούτε χρόνο δεν καθίσαμε σαν τετράδα.Πάνω στο χρόνο γυρίσαμε ως έχουμε και σήμερα.
GB: Και από live? Τώρα βλέπω ότι συχνά-πυκνά παίζετε και κάπου, στην αρχή όμως συναντήσατε δυσκολίες? Το ρωτάω αυτό γιατί οι ζωντανές εμφανίσεις είναι κάτι που καίει όλες τις εγχώριες μπάντες...
DB: (Χάρης) Μπαααά. Μια χαρά boy. Από την αρχή ήταν όλα μια χαρά. Δεν δυσκολευτήκαμε σχεδόν ποτέ να κλείσουμε μια εμφάνιση κάπου. Παίξαμε σχεδόν στο μπαμ, πρώτα στο Rodeo και μετά στον Κράχτη. (Χρήστος) Καλά το πρώτο-πρώτο live ήταν επεισοδιακό, έτσι? Βασικά ήτανε live των Psyckicks και εμείς είμαστε από κάτω...
(Χάρης) Ώσπου κάποια στιγμή πεταγόμαστε και λέμε, “να παίξουμε ?”, είπανε ναι και ανεβήκαμε... (Χρήστος) Μιλάμε τώρα για τρεις τέσσερις πρόβες και πολύ σου λέω...
GB: Δισκογραφικά, πως ξεκίνησε η φάση?
DB: (Χάρης) Δίναμε dem-άκια από ΄δω και από ΄κει, τα πουλάγαμε στα live 2E και σιγά σιγά μας μάθανε... (Χρήστος) Το δεύτερο demo γιατί το πρώτο απλά το μοιράζαμε...
(Χάρης) Δεν στείλαμε σε καμιά εταιρεία...Κατά τύχη βρεθήκαμε με τα παιδιά που είμαστε τώρα, τότε ακόμα το συζητάγανε για μια εταιρεία και τα βρήκαμε αμέσως και στα μυαλά και σε όλα.
GB: Και το κονέ με τη Σαλόνικα? Πέρα από το βινύλιο στη Blind Bastard, έχετε συμμετοχές και σε συλλογή της On Stage…
DB: (Χάρης) Το κονέ με τη Σαλόνικα έγινε μέσω των Bullets, ούτως ή άλλως ανεβαίνουμε συχνά για συναυλίες και έτσι τα βρήκαμε... (Χρήστος) Βασικά κάτι είχε υποθεί για ένα split-άκι με τους Bullets, αλλά από τη στιγμή που βρεθήκαμε με τα παιδιά της Blind Bastard, κάναμε το δίσκο με αυτους...(Χάρης)... Και ένας λόγος παραπάνω που κολλήσαμε ήταν ότι θα πωλούνταν και φτηνά ο δίσκος.
GB: Καλό μου ακούγεται αυτό. Ηθική πλευρά...
DB: (Και οι δυο μαζί)....Φίλε δεν περιμένουμε να ζήσουμε από το Rock N Roll! Το μόνο που θέλουμε είναι να φτάσει σε λογικά πλαίσια σε περισσότερα παιδιά. (Εδώ φεύγει λίγο η κουβέντα για το πόσο καλά τα πάνε με την εταιρεία και πόσο τους έχει σταθεί- τα καλά να λέγονται στη μίζερη ελληνική rock n roll μιζέρια)...
GB: Επόμενο βήμα δηλαδή ξανά με την ίδια εταιρεία?
DB: (Χάρης) Κοίτα, λογικά θα βγει πρώτα το σινγκλάκι με την On Stage. Τα κομμάτια έχουν ηχογραφηθει ήδη. (Χρήστος) Θα είναι 2 κομμάτια δικά μας και 2 των Bullets, διασκευάζοντας κάθε μπάντα και από ένα κομμάτι της άλλης.
GB: Οπότε ετοιμάζετε το νέο δίσκο για την συνέχεια?
DB: (Χρήστος) Μπα, το καλοκαίρι θα δουλέψουμε πάνω σε ιδέες που ήδη υπάρχουν… (Χάρης) Επίσης έχουμε ήδη ηχογραφήσει κομμάτια για τις συλλογές “White Boppin’ Tower 2” κ’ “Enjoy The Greeks 2”.
GB: Ένα από τα καλά που άκουσα στο δίσκο σας και ξέχασα να το γράψω στην κριτική, είναι ότι δεν έχει την εύκολη λύση της διασκευής. Αν δεν κάνω λάθος όλα τα τραγούδια είναι δικά σας έτσι?
DB: (Χρήστος) Έτσι είναι, αλλά δεν είμαστε κατά των διασκευών. Όπως θα είδες ειδικά στα live το ξεσκίζουμε! (Χάρης) Είχαμε ηχογραφήσει και για το album κάποιες, αλλά προτιμήσαμε μιας και είχαμε αρκετά δικά μας κομμάτια, να τις αφήσουμε απ’ έξω.
GB: Και για πότε λέτε το επόμενο βήμα?
DB: (Χάρης) Δεν το έχουμε προγραμματίσει, αλλά κατά το Σεπτέμβριο πιστεύουμε ότι θα έχουν δουλευτεί αρκετά τα τραγούδια για να κάνουμε το επόμενο βήμα που λες.
GB: Με την τεχνολογία δε τα πάτε καλά? Δε βλέπω να έχετε κάποιο site που νομίζω ότι γενικά και πρακτικά, βοηθά πολύ...
DB: (Χρήστος) Δε τη σνομπάρουμε καθόλου την τεχνολογία. Και με το site ξέρεις πόσες φορές έχουμε πει ότι το αφήσαμε πίσω το θέμα? (Χάρης) Αυτά τα ξέρει καλά ο μπασίστας μας ο Λευτέρης, ο οποίος είναι του συναφιού σου (εννοεί επαγγελματικά), αλλά πραγματικά δεν έχει χρόνο...Εϊναι στα σχέδια μας όμως και αυτό.
GB: Και τo πρόβλημα με το όνομα που μου έλεγες ρε Χάρη (υπάρχει και μια αμερικάνικη rock n roll μπάντα από το Βοστώνη αν δεν κάνω λάθος με το ίδιο όνομα...)? Τι θα γίνει?
DB: (Χάρης) Τα παιδιά ήταν ΟΚ μαζί μας. Απλά σαν πιο παλιοί στην πιάτσα μας ζητήσανε να αλλάξουμε κάτι γιατί ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να φτάσει καμιά φορά ο δίσκος σου. Θα αλλάξουμε το “s” με “z” και πολύ απλά από τώρα και στο εξής θα είμαστε οι Ducky Boyz.
GB: Μια ερώτηση παράξενη πια για ελληνικό group και δεν καταλαβαίνω το λόγο κιόλας, είναι σχέδια για συναυλίες στο εξωτερικό. Δηλαδή οι Last Drive ή οι Bullets πως τα καταφέρανε? Εσείς έχετε τέτοια σχέδια?
DB: (Χάρης) Ρε boy, πολύ δυσκολα. Αν θες να είσαι ρεαλιστής δε το πολυσκέφτεσαι...Εκτός και αν σου κάτσει από το πουθενά. Είναι πολύ δύσκολο μιας και όλοι δουλεύουμε κανονικά τα πρωινά και κάτι τέτοιο θα είχε προβλήματα με άδειες κτλ, ακόμα και αν υπήρχε κάποια πρόταση. Τέλος πάντων υπάρχει κάπου στο μυαλό μας αλλά τώρα δεν παίζει κάτι...(Χρήστος) Καλά ειδικά Γερμανία θα ήταν και γαμώ! Μας τα πανε και τα παιδιά από τους Bullets και ζηλέψαμε αλλά οι μαλακισμένοι λόγοι που σου είπε και ο Χάρης αναγκαστικά σε κρατάνε....(κάπου εδώ ξανα-ξεφεύγει η κουβέντα για το πόσο μπορούν να συναγωνιστούν οι ελληνικές μπάντες τις ξένες....)
GB: Γουστάρω πολύ τις λίστες. Θέλω λοιπόν Top 5 από αγαπημένες μπάντες, δίσκους ότι σας γουστάρει.
DB: (Χάρης) Καλά και εγώ γουστάρω τέτοια αλλά κάθε φορά, βδομάδα ας πούμε, αλλάζει το πράμα. Πάμε μπάντες καλύτερα...Θα έλεγα Social Distortion, Meteors, Last Drive, Hellacopters και Wipers. (Σκέφτεται λίγο διστακτικά) Αλλά να αφήνω έξω τώρα Dead Moon, Ramones… (Χρήστος) Και εγώ για μπάντες θα σου πω κυρίως Μιχάλη, δίσκους είναι ακόμα πιο δύσκολο...Γενικά 50s rock n roll, αλλά όχι Elvis! (Πετάγεται και ο Χάρης ξανά) Είμαστε Jerry Lee-κοί, του πιο αλήτικου rock n roll (εδώ αντιδρώ έντονα, παρότι fan και η αφεντιά μου του Φονιά και προσπαθώ να τους επαναφέρω εις την τάξη, αρχίζοντας ρητορίες για την Sun περίοδο κτλ, κάτι που εν τέλει παραδέχονται, περισσότερο γιατί βαριούνται να με ακούν να μουρμουράω!- συνεχίζει ο Χρήστος),ΟΚ ξεκόλλα με έπεισες, το διορθώνω Sun Records, Stray Cats σίγουρα, Cramps σίγουρα, Meteors σίγουρα (δυσανασχετεί) ρε μαλάκα δε φτάνουν...(ξαναπετάγεται ο Χάρης) Ναι ρε boy, Cramps! Στην πεντάδα σίγουρα! Πως τους ξέχασα...(εδώ τους ξανασπάω τα νεύρα ή τα αρχίδια και τους βάζω από δίπλα τους A-Bones -ειλικρινά απορώ με την υπομονή τους!) και τελικά για πέμπτο όνομα Ramones ή Drive…
GB: Link Wray δε άκουσα να λέτε και περίμενα να τον ακούσω πρώτο-πρώτο...
DB: (Χρήστος) Να βλέπεις τώρα...? Πάντα κάτι θα αφήνεις έξω!
GB: Και από γυναίκες (καλά την μαλάκισα πολύ την κουβέντα)...Τι γουστάρετε?
DB: (Και οι δυο) Αυτές που προσέχουν τον εαυτό τους! Απλά να είναι ωραίες και εξωτερικά και εσωτερικά (αυτό ξαναπέστε το!).
Εδώ ξαναξεφεύγουμε. Μιλάμε για ποδόσφαιρο (Πανιώνιοι και αυτοί), αυτοκίνητα και μηχανές (με ιδιαίτερη προτίμηση στις παλιές “μπέμπες”, τους παλιούς “σκαραβαίους” κ’ τα mini Coopers – ο Χρήστος έχει ένα), δίσκους (o Χάρης με έκανε να θέλω να του κλέψω αφού δε μου τα πουλούσε, κάτι 7ιντσα των Crimson Shadows και των Cynics, με το Χρήστο να μου εξιστορεί πόσο κωλόφαρδος είναι στο record hunting και ειδικά στις τιμές) και όργανα (βγήκαν όλες οι κιθάρες στη φόρα). Αυτή η συνέντευξη ήταν να βγει με το τεύχος του Ιουλίου, αλλά κάτι που έχασα το τηλέφωνο του Χάρη, κάτι που έτρεχα σαν τρελλός με τη δουλειά, έμεινε πίσω. Το καλό είναι ότι πριν την ξεκινήσουμε μου είπαν, ότι αυτά που θα πούνε όσον αφορά το μέλλον της μπάντας θα είναι στην ουσία για το Φθινόπωρο, οπότε πάλι up to date είμαστε. Πολύ ΟΚ παιδιά και πολύ ΟΚ μπάντα. Έχετε το νου σας γιατί το ήδη εξαντλημένο album τους σε βινύλιο θα επανακυκλοφορήσει, όπως μου είπαν και σε cd. Μην τους χάσετε την επόμενη φορά που θα δείτε αφίσα με συναυλία τους. Εκεί ο κόσμος χορεύει.
Music For Your Legs – March 2006 by Mihaleez_GB issue #07
No comments:
Post a Comment