GB: Που και πότε δημιουργηθήκανε οι Voodoo Healers? Από που πήρατε το όνομά σας?
C.H.: Οι Voodoo Healers δημιουργήθηκαν στη Θεσσαλονίκη προς το τέλος του 2002, αλλά το σχήμα που ηχογράφησε την κυκλοφορία της μπάντας, οριστικοποίηθηκε το 2003. Όσο για το όνομα που είχε έρθει στην αρχή, ήταν το The Healers, αλλά μετά από κουβέντες όπου ο καθένας πετάει και από κάτι, κατέληξα στο Voodoo Healers.
GB: Τι σας έκανε να ακολουθήσετε Do It Yourself κατεύθηνση? Αν δεν κάνω κάποιο λάθος, όλα τα κάνατε μόνοι σας. Παραγωγή, ηχογράφηση, κυκλοφορία...Δε βρέθηκε label ή απλά είστε τόσο χωμένοι στο punk rock που καλύτερα μόνοι σας και κύριοι του εαυτού σας?
C.H.: Αυτό είναι μια πάρα πολύ καλή ερώτηση, γιατί τι τελικά είναι αυτό που σε κάνει να τα κάνεις όλα μόνος, σε προσωπικό επίπεδο ή σε επίπεδο μιας μπάντας? Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν οι ΕΝΕΡΓΕΣ μπάντες στην Ελλάδα, αυτές που δηλ. κουνάνε τον κώλο τους και κάνουν ότι μπορούν καλύτερο (και προσπαθούν όλα τα μέλη της και όχι ένας-δυο), είναι ότι δεν έχουν σχεδόν καθόλου «περιφερειακή» βοήθεια. Αυτό σημαίνει label, manager, booking agency κτλ. Ίσως αυτό να ακούγεται και να φαίνεται λίγο υπερβολικό, αλλά έτσι είναι και αφορά τις μπάντες που είναι ενεργές...Γιατί με μια πρόβα το μήνα και 5-6 live το χρόνο δε γίνεται τίποτα! Αυτές οι μπάντες που έτσι και αλλιώς το παλεύουν το πράγμα, αν είχαν και αυτή τη βοήθεια θα πήγαιναν ακόμα καλύτερα και πιστεύω ότι θα είχαν και μια θέση στην Ευρωπαική πραγματικότητα...Δεν ξέρω τι νομίζουν όλοι για αυτούς που κάνουν αυτές τις κινήσεις σε άλλες χώρες, αλλά είναι άνθρωποι που ξεκίνησαν κ’ αυτοί σαν οπαδοί και αντί να είναι σε μια μπάντα χωμένοι σε καμιά υπόγα, δημιουργούν labels, zines, studios και βοηθούν τις μπάντες που θέλουν να βοηθηθούν να κάνουν κάτι καλύτερο..Για τον παραπάνω λόγο και οι Voodoo Healers, μάλλον έκαναν ότι έκαναν μόνοι τους μέχρι τώρα, φυσικά όμως δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συνεργαστούμε με labels- distros και είναι σίγουρο, ότι αυτοί που θα θέλουν να δουλέψουν με τη μπάντα, θα είναι άνθρωποι σχετικοί με το rock n roll. Μέχρι τώρα πάντως, label ή κάτι από τα παραπάνω δε βρέθηκε, αν ξέρετε κάτι εσείς, πείτε μας και εμάς να κάνουμε το επόμενο 7ιντσο μαζί τους.
GB: Στο news letter σας, είδα ότι σχεδιάζετε στο καπάκι και ένα 7ιντσο. Θα κυκλοφορήσει και αυτό από την δική σας εταιρεία ή από κάποια άλλη? Μιλήστε μου λίγο γι’αυτό...
C.H.: Ναι το σχέδιο είναι να ηχογραφήσουμε ένα τελείως καινούργιο κομμάτι και δυο που είναι ήδη γραμμένα, αλλά δεν κυκλοφόρησαν με το CD και ίσως ένα από τα κομμάτια του CD σε άλλη version. Αυτό έχω στο μυαλό μου για την ώρα, ίσως στην πορεία αλλάξουν λίγο τα σχέδια. Είμαι στο ψάξιμο ενός «καλλιτέχνη» που θα ενδιαφερόταν να κάνει το εξώφυλλο, αν ξέρετε κανένα, κάντε το καλο! Όσο για το από που θα κυκλοφορήσει, όπως είπα και πριν, αν υπάρχει label που ενδιαφέρεται, καλώς να έρθει. Οι Voodoo Healers, συνεχίζουν με το δικό τους label, Juiccy Pussy Records και φυσικά υπάρχει και η περίπτωση κυκλοφορίας σε συνεργασία, κάτι που γίνεται συνέχεια σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
GB: Chris είδα ότι έζησες στην Ιταλία για ένα χρονικό διάστημα. Επίσης διάβασα ότι είχες φτιάξει ή συμμετείχες και εσύ σε μια μπάντα εκεί. Ποιες η διαφορές ανάμεσα στις δυο χώρες όσον αφορά το rock n roll? Η Θεσσαλονίκη είναι μια καλή πόλη για rock n roll μπάντες? Το ρωτάω αυτό γιατί κατά το πρόσφατο παρελθόν μας έδειξε μπάντες σαν τους Hydes και τους Personality Crisis, ενώ οι Healers φαίνονται σα να συνεχίζουν και αυτοί την όποια rock n roll κατάστασή της...
C.H.: Στην Ιταλία βρέθηκα στο τέλος της δεκαετίας του 80 και όντως υπήρξε μια μπάντα εκεί που συμμετείχα, αλλά την περίοδο εκείνη δε θα έλεγα ότι ήταν και τόσο διαφορετικά τα πράγματα μεταξύ των δύο χωρών, όσον αφορά τις rock n roll σκηνές.Η διαφορά ήταν στο ότι στην Ιταλία είχες τη δυνατότητα να δεις πάρα πολλές συναυλίες από μπάντες από όλo τον κόσμο.Από τις σούπερ γνωστές μέχρι παντελώς άγνωστες. Πολλές συναυλίες σε όλες τις πόλεις, από τις πιο μεγάλες στις πιο μικρές. Επίσης, μερικά καλά περιοδικά και φυσικά πιο εύκολη πρόσβαση στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η συγκεκριμένη χώρα, έχει μια φοβερή διαφορά στη δική της σκηνή που ξεκίνησε δειλά-δειλά στις αρχές του 90 και ανέβηκε πολύ από το 95 και μετά. Ακόμα και σήμερα είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Με ρωτάς αν η Θεσσαλονίκη είναι μια καλή πόλη για rock n roll μπάντες. Δε θέλω να φανώ υπερβολικός αλλά η Θεσσαλονίκη είναι μια καλή πόλη ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΚΥΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΕΧΝΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΦΟΙΤΗΤΕΣ! Μόνο για αυτούς είναι καλή πόλη. Αν δεν είσαι κάτι από αυτό ή πλησίον αυτού, την πλέρωσες!! Και αν δε μπορείς να βρείς τρόπους να περνάς καλά με αυτά που γουστάρεις, σιγά-σιγά θα γίνεις και εσύ σαν κι αυτούς ή θα αλλοτριωθείς τόσο που θα χάσεις τελείως το χαρακτήρα σου. Αυτή η ιστορία είναι 25 χρόνια τώρα, και από μια αξιοπρεπής πόλη, η Θεσσαλονίκη έχει γίνει η πόλη του ΦΡΑΠΕ... Και φυσικά οι μπάντες που υπήρξαν ή υπάρχουν, επιρεάζονται από όλη αυτή την κατάσταση. Rock n Roll κατάσταση στη Θεσσαλονίκη κατά τη γνώμη μου, δεν υπήρξε ποτέ και αυτό γιατί όταν από το 1987 εως και το 1992 όπου κάτι γινότανε, στη συνέχεια η δεκαετία του 90 ήταν ψιλονεκρή, με τους περισσότερους από αυτούς που παίζανε σε μπάντες από πρίν, να τα παρατάνε ή να το γυρνάνε σε άλλα κόλπα πιο ηλεκτρονικά, πιο ποπ και γενικώς ‘οτι να ΄ναι ενώ οι δε νεότεροι, ήταν ήδη σε άλλα ακούσματα οπότε με αναλαμπές η κατάσταση δε γινόταν και ούτε γίνεται κάτι!
GB: Βλέπω επίσης ότι έχετε τον τσαμπουκά να φτιάξετε μόνοι σας, πέρα από τα προαναφερθέντα και merch τμήμα που θα βοηθήσει τη μπάντα. Αλήθεια πόσο κόπο και χρόνο χρειάζεται μια μπάντα όντας στην ελληνική πραγματικότητα, να καταβάλει και να δείξει ειδικά στους έξω από τη χώρα ότι δεν παίζει και ΄χει πάρει στα σοβαρά αυτό που κάνει?
C.H.: Απλά πρέπει να ασχολήσαι όλη τη μέρα με αυτό, εκτός φυσικά από τις δουλειές που έχει ο καθένας και αν είναι 4-5 άτομα είναι εύκολα τα πράγματα..Αν όμως τρέχει μόνο ένας, είναι πίκρα και εδώ είναι αυτό που λέω «περιφερειακή» βοήθεια η οποία αν υπήρχε έστω και με ένα δραστήριο άτομο, οι μπάντες θα είχαν καλύτερη τύχη. Προσωπικά είμαι πολύ ικανοποιημένος από την ανταπόκριση που έχουν οι Voodoo Healers στο εξωτερικό. Όλοι αυτοί που μιλάω και πίστεψέ με είναι πολλοί, αντιλαμβάνονται πλήρως ότι αυτός που μιλάει, τους ΜΙΛΑΕΙ και δε πουλάει φούμαρα και παπαριές!
GB: Από live πως τα πάτε? Είναι κλασική πια αυτή η ερώτηση μου στις εγχώριες μπάντες μιας και οι περισσότερες μου λένε ότι θέλει μεγάλο κυνήγι...Εσείς τι έχετε αντιμετωπίσει?
C.H.: Πράγματι η ερώτηση είναι κλασσική και δεν έχω να πω κάτι πολύ διαφορετικό από ότι ήδη σου έχουν πει! Έχω ακούσει τα απίστευτα όπως απίστευτοι είναι και οι περισσότεροι που ασχολούνται με το θέμα live. Οι Voodoo Healers είναι μια μπάντα χωρίς «ψυχολογικά προβλήματα» και είναι στη φιλοσοφία του Live 100% και έχω να πω ότι αν κάποιος ή κάποιοι σε θέλουν να παίξεις, δυσκολεύομαι να βρω το λόγο να μη το κάνεις. Βέβαια η πραγματικότητα στην Ελλάδα και περισσότερο στη Θεσσαλονίκη είναι τραγική, για να παίξεις πρέπει να είσαι ο κολλητός του έτσι ή να φιλιέσαι με τον έτσι ή τέλος πάντων να έχεις τον τρόπο σου, γι αυτό και η μπάντα μας προσπαθεί να βρει διεξόδους προς το εξωτερικό. Έτσι και αλλιώς, τα live που μπορείς να κάνεις εδώ είναι σχετικά λίγα οπότε και χωρίς ιδιαίτερο κόπο, με λίγες πρόβες και καλές δημόσιες σχέσεις, τα καταφέρνεις. Μακάρι να βρεθούν τα άτομα και οι χώροι για να παίζουν όλες οι μπάντες και ειδικά αυτές που δουλεύουν σκληρά που έτσι και αλλιώς το παλεύουν το πράμα...
GB: Τι σας επιρέασε τόσο όσο να σας κάνει να πιάσετε κιθάρες, μπάσα και τύμπανα και να παίξετε rock n roll? Μιλήστε μου λίγο για τα groups με τα οποία μεγαλωσατε και τους δίσκους που δεν κάνετε χωρίς...
C.H.: Κοίτα να δεις, όταν είσαι μικρό παιδί και ακούς το “It’s Alive” των Ramones δε νομίζω ότι θέλει και πολύ ανάλυση το πράμα, γιατί ή θα πας να βρεις κάτι που τρέχει γρήγορα και θα φας τα μούτρα σου, ή θα βγεις στους δρόμους σε κατάσταση «εν εξάλλω» ή θα θελεις να κάνεις και εσύ το ίδιο με αυτούς μπας και ηρεμήσεις! Αυτό τουλάχιστο ήταν στην αρχή και στα εφηβικά χρόνια. Αργότερα βέβαια και περνώντας τα χρόνια, κατάλαβα ότι είμαι μέσα σε αυτή την ιστορία γιατί απλά δε γίνεται αλλιώς! Υπάρχει βέβαια και ένας άλλος λόγος, αλλά όσο και να προσπαθώ δε μπορώ να βρω τρόπο κόσμιο να το διατυπώσω, γι’ αυτό άστο καλύτερα... Για μπάντες και δίσκους που μεγάλωσα μπορώ να λέω μέρες, αλλά το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά τα ακούσματα και οι μπάντες, ειδικά τα πρώτα χρόνια που ασχολείσαι, σε επιρεάζουν τόσο πολύ βαθιά και αυτό φαίνεται στη στάση της μπάντας καθημερινά αλλά και στη μουσική των Voodoo Healers.Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικά groups: Ramones, Damned, Clash, New York Dolls, Stooges και παέι λέγοντας! Χωρίς τους παρακάτω δίσκους δεν κάνω σίγουρα: Όλους από Ramones, MC5, Stooges, το “Youth Of America” των Wipers, “Mommy’s Little Monster” Social Distortion, “Radios Appear” Radio Birdman…Για όσους έχουν ακούσει αυτούς τους δίσκους, πιστεύω ότι είναι ξεκάθαρη η σημασία τους. Φυσικά θα μπορούσανε να πούμε και άλλους, αλλά ας σταματήσουμε εδώ.
GB: Ποιο live από όσα έχετε μέχρι στιγμής παρακολουθήσει σας έχει μείνει χαραγμένο και σε ποιο αν σας δινόταν η ευκαιρία, ακόμα και από άλλες εποχές, θα θέλατε να είστε παρόντες?
C.H.: Live FOURGIVEN, UNCLAIMED, LEE JOSEPH, Θεσσαλονίκη 1987 ΑΝΕΠΑΝΑΛΥΠΤΟ, ΑΞΕΧΑΣΤΟ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Θα ήθελα να δω ένα live Ramones, κάπου στη νότια Αμερική, οπουδήποτε, αν και τους έχω δει αρκετες φορές! Ένα ακόμα κάπου εκεί κάτω θα ήταν που θα ήθελα να είμαι παρών.
GB: Παρακολουθείτε τη σύγχρονη punk n’ roll σκηνή? Αγοράζετε δίσκους? Τι καλό έχετε ακούσει τον τελευταίο καιρό?
C.H.: Την παρακολουθώ αλλά όχι όσο θα ήθελα και όχι όσο παλιότερα. Δίσκους αγοράζω βασικά όταν είμαι κανα ταξίδι για να δω καμιιά συναυλία, όπου και βρίσκω και μεγαλύτερη ποικιλία σε βινύλια. Αρκετές καλές μπάνες αλλά μια την οποία την ήξερα και είχα ακούσει δουλειά της, αλλά δεν είχα δώσει μάλλον την απαιτούμενη σημασία, πρίν ένα χρόνο τους είδα live και μου άρεσαν πολύ, είναι οι Church Of Confidence από το Βερολίνο.
GB: Τι όργανα χρησιμοποιούν οι Voodoo Healers? Πείτε μας τι δύναμη έχει το οπλοστάσιο σας. Digital ή αναλογικές ηχογραφήσεις προτιμάτε και γιατί?
GB: Ποιος ο αγαπημένος τύπος γυναίκας για τους Healers?
Προσθέστε ότι άλλο εσείς θέλετε...
C.H.: Τώρα τι να σου πω? Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε και κανένα πολύ συγκεκριμένο τύπο που να μας τρελαίνει κιόλας..Όλα τα κορίτσια με καλή διάθεση καλά είναι και αν δυσκολεύεσαι να δεις ότι κάποια γυναίκα είναι ο τύπος σου, ε τότε υπάρχουν και τα τεχνητά μέσα!!!! Ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά!
Interview taken by Mihaliz for Gangbang issue #09 sometime in the year of 2007
No comments:
Post a Comment